Ε, ψιτ, Βασίλη Τσάρτα, όλοι εμείς, οι Έλληνες, και οι αριστεροί, κομμουνιστές, οι άπλυτοι, όπως μας έγραψε πάλι χθες σε ένα από τα γνωστά απάνθρωπα, φασιστικά, ρατσιστικά, παραληρήματά σου, σε αποθεώσαμε και σε χειροκροτήσαμε στα γήπεδα. Δε σε ένοιαζε τότε και δε μας καταριόσουν, δε μας έβριζες. Το απολάμβανες το χειροκρότημα, και το δικό μας. Δε μιλούσες τότε με το βρόμικο στόμα σου, αλλά με τα πόδια σου.
Τελικά ξέρεις τί κατάλαβα εγώ, ένας “γ@μωάπλυτος” αριστερός, Βασίλη Τσάρτα. Ότι το ποδοσφαιρικό ταλέντο είναι το πιό μικρό που μπορεί να εξασφαλίσει στη ζωή του κάποιος.
Το πραγματικό ταλέντο το προσδιόρισε ο μέγας Νίκος Καββαδίας, ένας άνθρωπος που έπρεπε να ματώσει για να ζήσει, σε αντίθεση με το πώς πλούτισαν κάποιοι άλλοι, που αποδείχτηκαν πολύ μικροί:
“Ταλέντο, για να ξέρεις, είναι να είσαι άνθρωπος. Αυτό λέω εγώ ταλέντο.”*
Κατάλαβες Βασίλη Τσάρτα;
Και πριν αναρωτηθείς ποιός είναι ο Καββαδίας, ψάξε στην google. Μην εκτεθείς και πάλι στο πανελλήνιο, που σε χειροκροτούσε κάποτε…
Candiot
ΥΓ: Δε σου ζητώ να μάθεις ορθογραφία για να μην εκτίθεσαι, επίσης. Είναι το μικρότερο σου λάθος αυτό…
*Μαρτυρία του Γιώργου Ιωάννου, που
“Ήτανε μια φορά που είχε ξεμπαρκάρει για λίγο. Σπίτι του ήταν το σπίτι της μοναδικής αδερφής του, στην Αθήνα. Η μοναχοκόρη της κρεμότανε πάνω του. Ν` αρχίσει τις ιστορίες, τ` αστεία. Ποτέ δεν τον θυμούνται θυμωμένο, εκτός από `κείνη τη φορά. ” – Θείε, εγώ θαυμάζω τους ανθρώπους με ταλέντο”. “-Ταλέντο, για να ξέρεις, είναι να είσαι άνθρωπος. Αυτό λέω εγώ ταλέντο”. ήταν η μοναδική φορά που τον είχε δει θυμωμένο. Επειδή είχε χωρίσει στο παιδικό μυαλό της τα ανθρώπινα πλάσματα σε σπουδαία και λιγότερο σπουδαία, σε ταλαντούχα και μη… “
Πηγή: ΕΨΙΛΟΝ (23 Φεβρ. `92), από την Ψηφιοθήκη του Α.Π.Θ. (μέσω estamou.blogspot.com )
